Historia kota

PhoebeH

Przodkami dzisiejszych kotowatych (Felidae) były jedne z pierwszych prymitywnych ssaków drapieżnych - miacydy (Miacis), które żyły na drzewach w eocenie, poruszając się po nich sprawnie w pogoni za zdobyczą. Miały zęby przystosowane do rozrywania i cięcia mięsa, a sprawność czyniła z nich wspaniałych myśliwych. W trakcie ewolucyjnego wyścigu dały początek wielu różnym gatunkom. Obecnie zwierzęciem najbardziej zbliżonym wyglądem do miacyda jest cyweta - mały smukły drapieżnik o wąskim pysku, daleki kuzyn kotowatych, żyjący w subtropikalnym rejonie Afryki i Azji.

Miacydy szybko rozprzestrzeniły się po świecie z wyjątkiem Australazji. szybko przystosowywały się do warunków środowiskowych, w których musiały egzystować. Około 10 milionów lat temu wyodrębniły się dwie grupy spośród potomków miacydów:

- Hoplophoneus- bardzo duże zwierzęta, wytworzyły tzw. zęby szablaste, którymi zabijały ofiarę przed pożarciem. Przedstawiciel tej grupy - machajrodon- tygrys szablozęby - wbrew temu co można by sądzić, nie miał nic wspólnego z dzisiejszym tygrysem. Miał 15-centymetrowej długości kły oraz szczeki o kącie rozwarcia 90 stopni. Polował przeważnie na duże powolne zwierzęta roślinożerne, żyjące na otwartych przestrzeniach i skrajach lasów. W wyniku ewolucji niektóre gatunki roślinożerne wymierały, a inne, na przykład przodkowie gazeli i antylop nabywały umiejętności szybkiego przemieszczania się, co przyczyniło się do stopniowego wymierania tygrysa szablastozębnego i innych Hoplophoneus. Proces ten trwał bardzo długo. Uważa się, że pierwsi przedstawiciele tej grupy pojawili się około 35 milionów lat temu, a odnajdowane szczątki szablastozębnych pochodzą zaledwie sprzed 13 tysięcy lat.
- Dinictis- mniejsze. Miały większe zdolności przystosowawcze. Od nich wywodzą się wszyscy członkowie kociej rodziny. Rodzina liczyła początkowo prawie 100 gatunków i około jednej trzeciej z nich przetrwało do naszych czasów. Zwierzęta zmuszone życ w coraz trudniejszych warunkach, wykształciły i rozwinęły system polowania. Początkowo mało ruchliwi roślinożercy z czasem zaczęli się przenosić z miejsca na miejsce reagując na zmiany klimatu. Manipulowanie kocimi pazurami w tych warunkach wydawało się niezbędne - chowane w czasie podchodów umożliwiały bezszelestne podejście do ofiary, a wysuwane podczas wspinaczek nadrzewnych pozwalały drapieżnikowi na niespodziewany atak z góry. To udoskonalenie ewolucyjne przyczyniło się do sukcesu tej rodziny.
W procesie ewolucji około 40 gatunków - trochę mniej, eksperci nie są zgodni co do dokładnej liczby - utworzyło trzy rodzaje, które składają się na dzisiejszą rodzinę kotowatych. W rodzinie tej jednak występują bardzo duże różnice, na przykład tygrys(Panthera tigris) osiąga wagę do 250 kilogramów, a waga malutkiego Felis rubiginosus wywodzącego się z południowych Indii zwykle nie przekracza 1.6 kilograma. Różnice dotyczą także wyglądu zewnętrznego i zachowań. Kot domowy może czasami wyglądem pyska przypominać lwa, potrafi balansować na gałęzi, jak to robią na przykład oceloty, lub zawracać w pełnym pędzie jak gepard. wszystko to świadczy o ścisłym powiązaniu pomiędzy wszystkimi rodzajami tworzącymi rodzinę kotowatych.

Kot domowy (Felis domestica, F.catus) jest uznawany za samodzielny gatunek z rodzaju Felis, do którego należy około 30 gatunków małych kotów, ale także puma (felis concolor). Niektóre gatunki, takie jak kot zlocisty(F. aurata) lub kot zatokowy z Borneo(F. badia), są najmniej liczne. W Polsce żyja 2 gatunki dzikich kotów należących do tego rodzaju:

# ryś (Lynx Lynx)
# żbik (F. silvestris)

Większe od Felis są koty z rodzaju Panthera, liczącego tylko 6 gatunków. Są to królowie kotowatych:

# lew(P. leo)
# tygrys
# jaguar(P. onca)
# pantera(P. pardus)
# irbis(Uncia uncia)
# pantera mglista(Neofelis nebulosa)

Przedstawiciele tej grupy mają najdonośniejszy głos dzięki specjalnej elastycznej chrząstce umieszczonej pod językiem, wzmagającej efekt wibracji.

Należący do trzeciego rodzaju - Acinonyx, gepard(Acinonyx jubatus) jest jedynym kotem, który nie chowa pazurów. Nie został on nigdy w pełni udomowiony, ale wiadomo, że starożytni Egipcjanie oswajali gepardy i wykorzystywali je do polowań. Na krotkich dystansach gepard rozwija prędkość do 110 km/h. Startując do biegu w ciągu kilku sekund osiąga prędkość 100 km/h, czyli przyspieszenie samochodu sportowego.

Informacji na temat kota domowego dostarczyły zabalsamowane ciała tych zwierząt ze starożytnego Egiptu. Porównanie ich z dwoma gatunkami dzikich kotów wykazało, że spośród kotów egipskich typ określany jako dziki kot afrykański(Felis libyca) był gatunkiem najbardziej wyróżniającym się. Jego piaskowego koloru futro pokryte pręgami miało wzór mniej wyraĄny niż u dzisiejszych przedstawicieli tego gatunku. Pochodzi on z Bliskiego Wschodu, Afryki i basenu Morza śródziemnego. Prawdopodobnie dał się skusić komfortowi i możliwości polowania na gryzonie w obrębie egipskich domostw.

Koty często pozostają poza domem przez długi czas, po czym niespodziewanie wracają, zależnie od nastroju. Jest więc całkowicie uzasadnione wyobrażenie sobie dzikiego kota afrykańskiego pozostającego pomiędzy stanem dzikości, a udomowienia. Możliwe również, że krzyżował się z innymi gatunkami. To wyjaśniłoby dodatkową obecność pomiędzy zmumifikowanymi kotami egipskimi mumii kota leśnego(Felis chaus). wraz z rozprzestrzenianiem się udomowionego kota afrykańskiego w Europie pojawił się trzeci przodek kotów - dziki kot europejski (Felis silvestris), bury w czarne paski, z czarnym koniuszkiem ogona. Naukowcy do dziś nie mogą dojść do porozumienia jaka rolę odegrał ten gatunek w łańcuchu ewolucji prowadzącym do kota domowego. Zgadzają się jednak w tym, ze kot dziki afrykański krzyżował się z dzikim kotem europejskim, czego wynikiem S.A. czarne pręgi u kota afrykańskiego (chociaż mógł to tez być wynik zmian klimatycznych w północnej Europie). Wydaje się też, że kot pallas(F. manual) z Azji Centralnej przyczynił się do wydłużenia włosa u najdalszych przodków persa (nie wyklucza się też mutacji). Krzyżowanie się dzikich kotów było łańcuchem wydarzeń: kot domowy łączył się z na wpół oswojonym kotem, który z kolei krzyżował się z prawdziwym dzikim kotem, a powtórnie zdziczałe koty z dzikimi krewniakami itd. Dzisiejszy kot domowy ma elementy genotypów kota afrykańskiego, kota leśnego, kota europejskiego i prawdopodobnie kota pallas.

Koty doczekały się też swojego święta. Światowy Dzień Kota przypada na 17 lutego. W Polsce święto to jest obchodzone od 2006 roku.

Zdjęcia
klasyfikacja

(powiem Wam, że nie wiem jak ją interpretować)
Hoplophoneus

Dinictis

Clare

Też nie rozumiem zbytnio tej całej gałęzi...
Ale zęby są nieziemskie ;D.

PhoebeH

Oj tak...

Ale też krzyżowania kotów... tyle ras powstało dzięki temu. Kot ten, z tym, inny z innym... Aż trudno nadążyć Wink

Sylwia

Hmmm... Ciekawy temat i ciekawe zdięcia ale wypowiedzieć się trudno... Ja słyszałam że niektórych gatunków kotów do nie dawna nie można było jeszcze udomowić, a za to stwierdzenie że jak się widzi czarnego kota (ja mam czarnego) to ma się pecha przyszło to z tont że jakiś amerykański człowiek kupił sobie czarnego kota i 2 dni temu po jego kupnie zmarł (ten człowiek oczywiście xD ) wziął go wnuczek i po 3 dniach zmarł a matka po tygodniu. Ludzie od tamtej pory zaczęli unikać czarnych kotów. Ale ja w to nie wierze bo nawet gdyby to była prawda to ja 2 lata temu powinnam już umrzeć ze swoją rodziną (bo kot ma 2 lata). Co o tym myślicie??

Mrau

W ogóle w to nie wierze Very Happy

A w Anglii komu czarny kot przebiegnie droge ten ma szczeście.I ja zaliczam sie do tych ludzi.

Clare

To tylko zabobony.
Czyli ludzkie wymysły. Urozmaicenie życia. Wierzenia.
Ale ja nie jestem zabobonna. Uważam za głupotę rozpaczania nad tym, ze zbiło się lustro, że kot przebiegł drogę, że ktoś się przywitał w progu.
Zresztą, zabobony uczyniły na świecie juz wiele złego...

Sylwia

Popieram cię Clare

Mrau

I ja również..

PhoebeH

Ha... mi jak przez drogę przeszedł czarny kot to jeszcze się zatrzymałam i go pogłaskałam. Denerwują mnie ludzie, którzy robią z tego panikę

Sylwia

Moja koleżanka nie znoś kotów jedynego jakiego lubi to mój i kiedy idziemy do szkoły to najpierw mijamy czarnego kota to ona chowa się za mną i mówi że będzie miała pecha a potem przy samiutkiej szkole są twa rude koty to ja podchodzę czasami im coś rzucę jak pani mnie poprosi która ma obok sklep i sie nimi opiekuje albo pogłaszcze a ona ucieka. Strasznie mnie to wkurza.

Clare

Też by mnie to denerwowało...

Ja robię tak jak PhoebeH - jak spotkam czarnego kota (zresztą jakiegokolwiek bym nie spotkała Very Happy

), to gonię go, by go pogłaskać Wink

.